Zorgondersteuner helpt kinderen op weg naar zelfstandigheid 

Zorgondersteuner Erica Boom ondersteunt kinderen op een school voor zeer moeilijk lerende kinderen. Ze viert de kleine successen die zij zetten op weg naar meer zelfstandigheid. “Ik mag eraan bijdragen dat zij een plekje krijgen in de maatschappij.” 

Een voor een komen negen jongens de klas binnen na het buitenspelen. Geen uitgelaten geren of gevlieg. Maar zonder te praten pakken ze hun beker en bakje en lopen ze naar hun tafeltje. Hun juf zet rustgevende muziek op. Voor deze klas voor zeer moeilijk lerende kinderen in De Rank in Sliedrecht is het inmiddels gesneden koek. “Dankzij de stilte kunnen ze even tot rust komen, in alle rust hun eten en drinken gebruiken, zodat ze daarna weer kunnen concentreren op de volgende activiteit”, zegt zorgondersteuner Erica Boom. 

Cil (8) pakt zijn banaan en een bakje en zijn fles met drinken. Erica helpt hem zijn banaan te openen en in stukjes te snijden. Daarna helpt ze hem met drinken. En als de tafel een beetje nat is geworden, begeleidt ze Cil bij het opruimen. Acht van de negen kinderen in deze klas krijgen hulp van een van de twee zorgondersteuners van Agathos Hulpverlening in de klas. Zij helpen de leerlingen op individueel niveau, terwijl de juf en haar onderwijsassistent het groepsproces verzorgen. Het aantal uur dat er beschikbaar is voor deze zorgondersteuning verschilt per kind en wordt bepaald en vergoed door de gemeente. Op maandag en dinsdag kunnen er twee zorgondersteuners worden ingezet. De rest van de week is dat er een.

Erica is nu bijna twee jaar zorgondersteuner en combineert dit met haar studie social work. Met haar opleiding als onderwijsassistent op zak is dit een ideale combinatie voor haar. “Toch wist ik eigenlijk niet goed wat een zorgondersteuner doet, tot ik hier kennis maakte met het vak. Na een dagje meelopen wist ik direct: dit is iets voor mij. Ik houd van kinderen. Door deze kinderen extra zorg te geven, kan ik eraan bijdragen dat zij een plekje krijgen in de maatschappij. Ze zullen nooit ‘gemiddeld’ worden en dat hoeft ook niet. Het zijn ieder unieke personen met eigen kwaliteiten. Die kunnen we met hen ontdekken en ontwikkelen.”

Zo ontdekte Erica dat Cil erg van ballen houdt. Daarom staat er nu in de gang voor het klaslokaal een tot ballenbak omgetoverd opblaaszwembad. Als de kinderen in de hoeken gaan spelen, vermaakt Cil zich hier. Omdat de ballen allemaal verschillende kleuren hebben, kan Erica hem tegelijkertijd de kleuren leren. “Deze kinderen leren niet uit een boekje, maar je kunt hen wel op andere manieren iets leren.”

Wat doet Erica nu zoal? “Het is per groep verschillend wat je moet doen. Het hangt echt af van de hulpvraag van de kinderen. In deze klas help ik hen met eten en drinken, met het toiletbezoek waarbij ik direct zindelijkheidstraining geef. Verder begeleid ik hen bij hun spel en gedrag.”

Resultaat

Een voorbeeld van het resultaat van die extra aandacht is bijvoorbeeld het leren stil zitten. Voor sommigen kinderen is dat extreem moeilijk. “Begin dit jaar hadden zes van de negen nog een gordel om, omdat ze anders voortdurend zouden gaan lopen. Nu zijn dat er nog maar twee. Een jongen was echt extreem beweeglijk. Doordat ik constant achter hem zat en steeds weer corrigeerde als hij van zijn stoel ging, heeft hij het uiteindelijk toch aangeleerd. Hij kan nu de hele dag zelfstandig op zijn stoel blijven zitten op momenten dat dit van hem wordt gevraagd. Dat vindt hij dan weer helemaal stoer!”

Een ander voorbeeld is een jongen met autisme die ze begeleidde in zijn spel. “Als hij ging spelen zette hij eigenlijk alleen blokken op een rijtje. Nu kan hij bouwen, files maken, met autootjes spelen. Hij breidt zijn spel stapje voor stapje uit. Dat gaat langzaam. Dus van die kleine stapje moet je houden. Mij geeft het energie.”

Werk met waardering

Voor dit werk moet je inderdaad geduld hebben, zegt Erica. “En je krijgt er ook zoveel voor terug. De knuffels, de high fives, de gezelligheid. We kunnen echt samen met de kinderen lachen. En ook van ouders hoor je terug dat ze merken dat hun kind zich ontwikkelt.”

Die ontwikkeling is het belangrijkste wat Erica bij kan dragen. “We willen hun zelfredzaamheid vergroten. Zeker nu ze nog jong zijn, hebben ze echt veel hulp nodig. Misschien denkt iemand wel: is dat nu nodig, zoveel mensen die betrokken zijn bij deze klas? Maar die hulp hebben ze nodig om zelfstandig te worden. Zo leggen we een basis voor hun toekomst. Zodat ze uiteindelijk iets kunnen doen en een plek krijgen in de maatschappij, in plaats van altijd volledig afhankelijk van anderen te blijven. Met iets simpels als een beker leren opendraaien, zijn we echt heel blij. Dan hebben we echt iets bereikt waar je de rest van je leven iets aan hebt. We maken hen bewust niet afhankelijk, maar zijn een middel op weg naar meer zelfstandigheid. Natuurlijk binnen hun mogelijkheden.”

Wanneer is de werkdag van Erica geslaagd? “Als de kinderen met een glimlach naar huis gaan. Dat is voor mij werken met waardering. Dat zie je aan hun houding . Ze kunnen het niet verwoorden. Maar je ziet aan alles of ze het naar hun zin hebben. Ik vind het mooi als ik zo een veilige basis kan leggen.”