Dokter Pimple Popper

Ik hou van veranderingen. Ik kijk dan ook graag naar filmpjes waarbij dokter Pimple Popper pukkels met een ongekende zorgvuldigheid en een flinke dosis humor uitknijpt en mensen zich na afloop fijner voelen. Mijn drang naar verandering geldt ook voor de huizen waar ik kom; ik wil een beetje vrolijkheid brengen, maar vooral iets opruimen en schoonmaken wat vies was. Als het water in de emmer na afloop van het poetsen licht- of donkergrijs is, ervaar ik de meeste voldoening. Dan kwam ik niet voor niks. Huizen die vies zijn, verdienen dus mijn voorkeur. Al was die keer dat ik de muizenkeutels uit de keukenlaadjes moest stofzuigen wellicht iets te veel van het goede.

Ik kwam laatst in een huis dat hetzelfde effect op mij had als zo’n verrukkelijk pukkelfilmpje. Overal lag een flinke laag stof, het vet zat op de muur. Ik voelde: dit ging mij voldoening geven. Ook de cliënt voelde zich niet fris; ze lag op de bank onder een deken, gordijnen potdicht, salontafel vol. Deed me denken aan de periode dat ik zelf het liefst de dekens over mijn hoofd wilde trekken. Maar ik ben eruit gekomen en dat gun ik anderen ook.

Met deze cliënt (met Rotterdamse tongval) had ik direct een klik, dus ik voelde me vrij om te zeggen dat ik de boel ging aanpakken. Ik deed dit met een vuilniszak in mijn hand en een emmer sop paraat (die ik overigens enorm vaak moest verversen, oeh, fijn!).

Ik trok de gordijnen open, ruimde lege flessen op. De pronkkast in de woonkamer haalde ik leeg en ik liet de spulletjes zien: houden of weggooien? De vuilniszak werd voller, de kast steeds leger. We deelden ‘m zó in dat alle mooie en dierbare spulletjes overbleven en goed te bewonderen waren. De vensterbank die achter de gordijnen zat verstopt, maakten we gezellig met decoratiespullen die eerst waren weggemoffeld. En zo langzamerhand pakte ik, in samenwerking met de cliënt, kamer voor kamer aan.

Ik zorgde ervoor dat je door de keuken kunt lopen zonder te hoeven slalommen. Net als het kamertje waar het wasrek en de computer staat. We zijn nog lang niet klaar, maar als ik er nu ben, ervaar ik meer licht. En niet alleen omdat de gordijnen open zijn en er een frisse bries naar binnen waait. De grootste voldoening is toch wel dat de cliënt laatst zei dat ze zin heeft om naar buiten te gaan. Dat ze uitziet naar de toekomst. Dit dankzij een prachtige groep van hulpverleners. En ja, toch ook een lekker opgeruimd huis.