Rianne's blog - De aard van het beestje

De aard van het beestje

Rianne Cornelisse
05-09-2018

Laten we hem Henk* noemen. Een aantal jaar geleden ontmoette ik hem.
Een eenvoudige, vriendelijke man van een jaar of 60.
Nadat hij is aangemeld bij ons door de gemeente waar hij woont, ga ik samen met mijn collega eens langs om polshoogte te nemen van de situatie.
Ik kreeg vanuit de gemeente een summiere omschrijving: meneer is gescheiden, woont in een zwaar vervuild huis en is moeilijk bereikbaar.

Nadat ik al twee keer voor een dichte krakkemikkige voordeur stond, tref ik hem de derde keer op zijn erf. Ik zie een vriendelijke man, hij verwelkomt me met een doosje eieren.
En ik kan je verzekeren: en óf het een bende was. Het is een rommel, het huis is verschrikkelijk vies. Ik zie overal etensresten, lege cola flesjes, 5 lege potten Nutella in de vensterbank en het spoor van een loopse hond.

Gelukkig is het mooi weer buiten, dus ik mag het huis uit en we zoeken een bankje op het erf. Henk is praatgraag en begint te vertellen.
Henk hield vroeger niet van leren, dat ging allemaal niet zo makkelijk. Hij ging kort naar de lagere school, maar al snel ging hij als knecht van de boer aan het werk.
Lange tijd was hij getrouwd. Zij had het niet zo op familie. Dat vond hij jammer, hij kwam altijd graag bij zijn familie en bekenden over de vloer. Henk vertelt dat hij sinds het vertrek van zijn ex-vrouw weer contact heeft met zijn familie. Het treft me dat zijn familie, die hem de afgelopen jaren steeds minder zagen, zich zo over Henk bekommerd.

Als ik na een week terug kom, is ook een familielid van Henk aanwezig. Hij vertelt dat hij Henk helpt om zijn financiën op orde te maken, dat zijn huis in de verkoop gaat en dat er al een nieuw huis gekocht is.
Binnen een mum van tijd is de oude toko verkocht. Met behulp van zijn familie en de mensen uit zijn kerkelijke gemeente kan Henk zijn nieuwe leven beginnen in een prachtig schoon huis. Een oude kennis maakt wekelijks zijn huis schoon, regelmatig schuift ze een pan boerenkool door de deur ‘s avonds.

En wat was mijn rol?
Ik leerde Henk eten koken. Met behulp van pictogrammen kon hij uiteindelijk een gezonde Hollandse maaltijd op tafel zetten. Ik leerde Henk zijn kleren wassen. Een beschrijving van woorden werkte niet, Henk kon moeilijk lezen. Door middel van foto’s kon Henk uit de voeten met de wasmachine.

Henk was dankbaar. Intens dankbaar voor alle hulp die hij kreeg. Iedere week stond hij klaar met een doosje eieren, of een rookworst. “Neem maar, het is een echte goeie worst van de slager!”
Henk wilde me regelmatig geld geven, hij begreep niet hoe het gefinancierd werd dat ik iedere week langs kwam. Het geld kon ik vanzelfsprekend niet aannemen, iedere week nam Henk genoegen met de woorden: “Dat hoeft niet Henk. De koningin gaf ons een zak met geld, daarvan kom ik wekelijks bij je langs.”
Met kerst kon hij het niet laten om een kerstpakketje te geven. Hij slofte naar de schuur en kwam terug met een fles wijn en een ontbijtkoek. Hij dankte me voor alles en sprak uit dat zijn leven in dit jaar veel beter was geworden.

In de auto bekijk ik rustig de fles wijn en de ontbijtkoek.
Het tovert een lach op mijn gezicht, de ontbijtkoek is aangevreten door de muizen.
Henk, dankjewel dat je me toe liet in je leven. Dankjewel dat ik je mocht helpen om het leven weer op de rit te krijgen.
Dankjewel voor de ontbijtkoek, het is de aard van het beestje.

* Om privacyredenen zijn de namen, gebeurtenissen en feiten in zoverre aangepast dat ze niet te herleiden zijn naar de werkelijke situatie.